Władysław Podkowiński 

(ur. 1866 Warszawa, zm. 1895 Warszawa)


Autoportret
1887. Olej na płótnie. 55 x 45 cm.
Muzeum Śląskie, Katowice.



Władysław Podkowiński urodził się 04.02.1866r. w Warszawie, zmarł tamże 05.01.1895 r. W latach 1880-1884 uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W.Gersona. Następnie (1885-86) studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu u batalisty B.Willewalda. Był ilustratorem-reporterem czasopism warszawskich: "Wędrowca", "Kłosów", "Tygodnika Ilustrowanego" (1884-92). W 1889 wyjechał z J.Pankiewiczem do Paryża, gdzie zetknął się z malarstwem impresjonistycznym, które zadecydowało o dalszej jego twórczości. Najważniejsze obrazy impresjonistyczne pochodzą z lat 1889-92. W tym czasie Podkowiński utrzymał bliskie kontakty z Julianem Maszyńskim i Miłoszem Kotarbińskim, wyjeżdżając do ich posiadłości w Mokrej Wsi i Chrzęsnem. Na przełomie lat 1892/93 zaczął tworzyć kompozycje symboliczne. Prace swe wystawiał w warszawskim TZSP (od 1894, kiedy na specjalnej wystawie trwającej 36 dni pokazał obraz zatytułowany Szał marzeń albo Szał uniesień), w Salonie A.Krywulta (od 1890), a także w Krakowie (1893) i Chicago (1893, tu w czasie wystawy zginął obraz Taniec szkieletów). Wielką pośmiertną wystawę artysty (122 prace) zorganizowali w 1895 w warszawskim TZSP Leon Wyczółkowski i Feliks Jasieński.



Mokra Wieś.
1892. Olej na płótnie. 72 x 91 cm.
Muzeum Narodowe, Poznań.